Wij hebben een goede ervaring met het kittenhuis!
We hebben onze 2 lieverdjes op 7 weken in huis genomen als opvanggezin, alles wat nodig was kregen we mee, en bij vragen mochten we steeds bellen of mailen.
Na 6 weken beslisten we om deze lieverds zelf te adopteren, de liefde was te groot geworden en van afscheid was geen sprake meer. Onze poezen werden gecastreerd, gesteriliseerd en gechipt. Ook dit verliep van een leien dakje.
De opvolging omtrent ontworming, inspuitingen, ontvlooiing verloopt ook soepel, nog steeds staat het team voor ons klaar!
We kunnen Het Kittenhuis met Jeroen, Raisa, en Annelies dus aan alle poezenliefhebbers aanbevelen.
Annick en Rik
Vorig jaar leerden wij het kittenhuis kennen. We waren net gaan samenwonen en op facebook passeerde een bericht van Het Kittenhuis dat ze opvang zochten voor kittens en we dachten: “goh ja dat willen wij wel eens doen!”
In september 2020 haalden we onze eerste kittens op. Het waren twee kleine zwarte kittens van een geschatte 6 weken oud. Wij mochten hun namen kiezen en kozen voor Dollie en Zaza. Ze waren klein en schattig, maar ze vonden ‘mensen’ nog heel enge beesten. In hun eerste levensweken hadden ze dan ook weinig of geen contact gehad met mensen. Een week lang kropen ze weg onder de kasten en de zetel en blaasden ze naar ons als we ze benaderden. Met geduld, veel liefde en eten als omkoopmiddel konden we hen vrij snel socialiseren en werden ze lieve en sociale kittens die niet liever deden dan bij ons komen knuffelen in de zetel.
Toen we in het kittenhuis kwamen voor hun eerste vaccinatie vertelden Raïsa en Annelies ons over twee andere kleintjes van een 3-tal weken oud die waren binnengebracht. We dachten direct: “we hebben nog plaats, geef ze maar mee!” En zo vertrokken we dan, niet met 2, maar met 4 katjes. Met hun 3 weken konden ze echter nog niet zelfstandig eten of naar het toilet gaan. Hier begon dus ons echte verhaal. Kittens voeden met een spuitje rechtstreeks in de mond om de paar uren, ook ‘s nachts. In het begin was dit heel moeilijk omdat ze enkel de tepel van hun verdwenen moeder gewoon waren. Om pipi en kaka te kunnen doen, stimuleerden we hen, door met een doekje over hun onderste regionen te wrijven, net zoals de mama poes dit normaal doet door te likken.
Het was helaas niet allemaal rozengeur en maneschijn. Ineens werden de kittens ziek. Ze moesten overgeven, hadden diarree, wilden niet meer eten, verloren veel gewicht en kregen blaren op hun tongetje… We konden heel snel terecht bij Annelies, Raïsa en Jeroen en kwamen zo te weten dat ze leden aan het calicivirus, een erg dodelijke en zware ziekte voor kittens. Het was een lange weg met veel bezoeken aan dierenarts Jeroen en inspuitingen met medicatie. Het ging soms beter, om daarna weer te verslechteren. Meerdere malen hebben we gedacht dat ze de ochtend niet zouden halen. Gelukkig kwam na een tijdje een zucht van verlossing: de verbetering bleef aanhouden! Hun gewicht begon weer te stijgen en ze waren klaar voor hun eerste vaccinatie, daarna werd het alleen maar beter. Nu zijn ze de meest gezonde, sociale en lieve kittens die je je kan wensen. Na die lange weg was de band dan ook enorm.
In de tussentijd hebben wij diverse andere poezen opgevangen, volwassen katten, wilde katten, zieke katten. Iedereen is hier welkom. We zorgen voor een stabiele en rustige omgeving om hun tijdelijk op te vangen en met al onze liefde te verzorgen tot ze klaar zijn om naar hun nieuw huisje te kunnen.
Op dit moment hebben wij de eerste papfleskittentjes van het seizoen in onze handen. De kleine lieve schatjes waren amper 10 dagen oud toen we ze gingen ophalen in Het Kittenhuis. ‘S nachts opstaan, onderbroken slaap, veel zorg en ook bezorgdheid maar zoveel liefde en vreugde als je ze ziet groeien.
Zonder de hulp en constante bereikbaarheid van Raïsa en Annelies zouden wij dit niet kunnen. We konden ons geen betere organisatie wensen om opvanggezin van te zijn. Ze staan altijd klaar!
Ook wij blijven klaar staan, voor alle kittens en katten die opvang nodig hebben. Het is zo mooi en wonderbaarlijk wat die lieve beestjes met je doen. Het kan ook hard zijn, zoals je net hebt gelezen, maar dit maakt de mooie momenten nog zoveel meer speciaal.
Warme groetjes
Roeland en Lore
Vorig jaar vonden we een kitten bij ons in de buurt, toen we op zoek gingen naar de eigenaar werd ons gezegd van buren dat ze een zwangere poes hebben zien rondhangen bij andere buren in de straat. Ze zou enkel binnen mogen om te bevallen en verder zou ze buiten moeten leven. Daar aangebeld vertelde de vrouw natuurlijk dat dit niet haar kat kon zijn. Toen we onze dierenarts contacteerden heeft deze gezorgd dat het Kittenhuis van Jabbeke het kitten kwam ophalen. De moeder was intussen al enkele dagen niet te zien.
Een paar weken geleden zag ik dat katje terug zwanger lopen in de straat. In samenspraak met nog een buur die ook steeds eten zet besloten we terug om contact op te nemen met Kittenhuis via facebook, dit keer ging de moeder niet terug ontsnappen. Maandag 12/04 was het zover, ik kon haar nemen toen ze zelf naar me toe kwam, ze miauwde omdat ze hoorde dat er eten werd gezet, ze zag er hongerig uit en hoogzwanger. Wat was ze lief en blij dat ze eten kreeg en op een dekentje kon gaan liggen.
Na contact met Het Kittenhuis, zijn ze de lieve mamapoes komen ophalen de dag zelf bij ons thuis. Ze hadden reeds voor een opvanggezin gezorgd waar de poes rustig kon bevallen en haar kittens groot kan brengen.
Ik ben zo opgelucht dat de mamapoes de nodige zorg en aandacht zal krijgen ook haar kleintjes binnenkort.
Ondertussen kon ik op de pagina volgen dat bevallen is van 3 kleintjes, helaas heeft ééntje het niet gehaald.
Mijn doel was deze mamapoes te redden samen met haar ongeboren kleintjes. Bij deze, dankjewel om zo snel voor een oplossing te zorgen!
Lieve groeten Liesbeth
Poezen zijn een deel van mijn leven. En het huis, waar ik in Coronatijden introk, was de perfecte plek voor een paar poezenmaatjes. Twee dus, aangezien ik overdag lesgeef wou ik er wel twee die elkaar konden entertainen.
Tijdens mijn zoektocht naar kittens botste ik op het “Het Kittenhuis “. Een heel recente post trok mijn aandacht: “nest kittens waarvan er nog twee een huisje zochten” Dit was mijn kans! Direct bellen is dan de boodschap. Of ik diezelfde dag nog kon langskomen om half 4, zeker! Dat ik van Lokeren naar Jabbeke moest rijden was op dat moment bijzaak. De poezenmand naast mij op de zetel voor je weet maar nooit- … daar voelde ik een klein stressje … Hoe gaan ze er uit zien, welk geslacht is het, hoe gezond zijn ze en nog zo veel meer?
In Jabbeke kreeg ik ineens twee schatten van kittens in mijn armen. Een zwart-witje en een rostje, twee broers uit een nest van 6. Ze waren rond de 5 weken maar we wisten het niet exact.
Dolgelukkig reed ik naar huis, Jef en Mielke werden Lokeraars.
Helaas ging het al snel niet zo goed met hen. Ze aten moeizaam, hadden platte stoelgang en gaven veel over. Gelukkig kon ik snel weer bij het Kittenhuis terecht. Ik ben diezelfde week 4 keer van Lokeren naar Jabbeke gereden. En ik voelde me zo schuldig. Het was of ik niet goed zorgde voor de poesjes. Maar al gauw werd ik elke keer gerust gesteld en bijgestaan met tips en tricks.
Op elk moment van de dag in die week kon ik bij hen terecht, nog eens een grote dank je wel! Ze wisten me ook te vertellen dat de andere kittens uit hetzelfde nest het ook niet bijster goed deden. Uiteindelijk haalde ik bij vrienden een warmte lamp en bij mijn ouders een bench om hun loopruimte te beperken . Meer dan een week gaf ik hen om de 3u eten met een spuitje – ook ’s nachts zette ik mijn wekker. Helaas heeft Mielke, die wel de vinnigste en sterkste van de twee leek, het niet gehaald. Hij stierf op 16 november in mijn armen. De oorzaak kennen we niet. Alle zorgen gingen vanaf dan uit naar Jef want ik moest en zou hem kunnen redden. Op diezelfde maandagavond is Jef zelfstandig beginnen eten en ging het met hem alleen maar beter en beter. De opluchting was dan ook zeer groot!
Alleen is maar alleen en ik liet het Kittenhuis weten dat als er nog een kitten ter beschikking kwam ze altijd wel eens aan mij mochten denken. Dat deden ze ook, op 18 december werd Jef gecastreerd, daar aangekomen vertelden ze mij dat er een mooie langharige kater van +/- 4 maand was binnen gekomen en als ik wou, was hij van mij. Even over nagedacht maar diezelfde avond had ik in één kattenmand twee gecastreerde katers mee naar huis, Jef en Wieb. Wiebje heeft zich een paar weken verstopt achter, onder en in de kast maar langzaamaan kwam hij dichter en dichter. Met Jef als ondeugend voorbeeld, haalt hij nu al echte kattenstreken uit, … en sinds kort slaapt hij op mijn schoot.
Jef en Wieb … een onafscheidelijk duo!
Linde
Vul onderstaand formulier in met meer info of vragen over opvanggezin.
Opgelet: dit formulier geldt niet als aanmelding voor adoptie.